… is de regio in Frankrijk waar we dit jaar op vakantie trokken. Niemand binnen het gezelschap was hier ooit al geweest, we hadden het telkens in zuid-oosten van het land gezocht. Deze streek was toch wel merkelijk anders. De gewoonlijke lavendelstruiken van de Provence en de Côte d’Azur worden in deze regio omgeruild voor fleurige gele zonnebloemen. Wij waren daar wanneer ze in volle bloei stonden. Je schrijdt dan met de auto door een landschap vol glooiende gele velden, om bij weg te dromen zo schoon.

We logeerden in een statig Frans landhuis, dat door de eigenaars volledig werd gerestaureerd naar de oorspronkelijke staat. Ideaal om te integreren in het-zuiden-van-Frankrijk-maar-dan-dat-stuk-zonder-zee.

We hebben aardig wat van de naburige streek verkend, te beginnen met marktjes in Pamiers en Saint-Girons en andere dorpjes in het departement Ariège.

De kerk van Montaut

Ma(i)rie van Montaut

De laatste bakker van het dorp was reeds enkele jaren heengegaan.

Saint Girons

Het was een traditionele markt…

In de wijde omtrek bevonden zich ook twee grote steden: Toulouse & Carcasonne. Hoewel ik over Carcasonne nog altijd geen oordeel heb geveld (of toch: authentieke omwalling, hyper-toeristische binnenkant), heb ik mijn hart verloren aan Toulouse. Dat was een stad waarover ik voor vertrek vanalles had gehoord, zowel laaiend enthousiast als erg negatief. Ik ben van mening dat het een fijne stad is. Wanneer je op een pleintje iets dronk, hing er zo’n zuiderse vibe die zelfs de mooiste terrasjes tijdens de zomer in Gent niet kunnen halen. Za-lig.

Tegen tien uur ’s avonds liep de helft van de stad over straat en de andere helft zat gezellig te dineren. Ik weet niet wat het was, maar moest Toulouse niet zo veraf liggen, oui-bien-sûr dat het mijn Parijs zou zijn…

Toulouse

11 pm.

Ook dit was Toulouse… wink

Carcasonne, jammer van het miezerige weer…

Tot slot hebben we ook nog de ruïne van Montségur bezocht. Deze burcht, die vroeger in handen van de Katharen was, ligt 150 meter hoger dan het beginpunt van de wandeling, wat op onderstaande foto een onbegonnen zaak leek (maar uiteindelijk best wel meeviel).

Kers op de taart is dat ik in deze regio de trilogie van Kate Mosse herkende. De twee eerste boeken waren alvast schitterend en ik ga me vast des te meer kunnen inleven in het laatste deel dat in september(ENG)/oktober(NL) verschijnt. Al moet ik wel correct zijn, de boeken spelen zich eigenlijk af in de naburige provincie de Languedoc (al ligt Carcasonne daar wel). En ik heb daar gehoord dat de twee provincies niet zo’n goede vriendjes zijn. Desondanks herkende ik de landschappen beschreven in de boeken, misschien omdat ik ze me zo voorstelde als wat ik in de Midi-Pyrénées allemaal zag? Ach wie zal het zeggen. Ik <3 de Midi-Pyrénées en keer zeker nog eens weer…